تأثیر سولفات آلومینیوم، هیدروکسی کوینولین سیترات و هیپوکلریت کلسیم بر شاخص های فیزیولوژیکی و میکروبیولوژیکی پس از برداشت گل بریدنی رز رقم ستاره قطبی

از آنجایی که یکی از عوامل مهم کاهش عمر و افزایش تلفات گل های بریدنی بر هم خوردن روابط آبی گل در اثر رشد و افزایش جمعیت باکتریایی محلول نگهدارندة گل بریدنی می باشد، این پژوهش در دو بخش فیزیولوژی پس از برداشت گل بریدنی و میکروبیولوژی محلول گلجای به منظور یافتن ترکیب مناسب و ارزان برای کنترل جمعیت میکروبی محلول نگهدارندة گلجای گل های بریدنی رز رقم ستاره قطبی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 9 تکرار صورت گرفت. تیمارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل: سولفات آلومینیوم (200، 400 و 600 میلی گرم در لیتر)، هیدروکسی کوینولین سیترات (200، 300 و 400 میلی گرم در لیتر)، هیپوکلریت کلسیم (400، 600 و 800 میلی گرم در لیتر) و آب مقطر استریل شده به عنوان شاهد بود. در بخش اول، شاخص های فیزیولوژیکی پس از برداشت همچون عمر گلجایی، اثرات جانبی، تغییرات وزن تر و میزان جذب محلول گلجای مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دوم، شاخص های میکروبیولوژی محلول گلجای همچون شمار میکروبی، رشد میکروبی و نوع میکروارگانیزم های محلول گلجای مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بخش فیزیولوژی پس از برداشت نشانگر تأثیر مطلوب سولفات آلومینیوم بر عمر گلجایی و کیفیت پس از برداشت گل بریدنی رز ستاره قطبی بود. به نحوی که بیشترین عمر گلجایی با 67/11 روز در گل های تیمار ده با 200 میلی گرم در لیتر سولفات آلومینیوم مشاهده گردید. بیشترین افزایش و کمترین کاهش در وزن تر شاخه های گل و همچنین بیشترین میزان جذب محلول گلجای نیز در گروه تیماری سولفات آلومینیوم مشاهده گردید. این در حالی بود که هیدروکسی کوینولین سیترات مؤثرترین ترکیب در کنترل جمعیت میکروبی محلول گلجای بود. بیشتر میکروارگانیزم های یافت شده در محلول گلجای این آزمایش گونه هایی از bacillus، coccus و streptomyces بودند. مناسب ترین ترکیب برای محلول گلجای گل بریدنی رز رقم ستاره قطبی با توجه به طول عمر گلجایی بیشینه، تأثیر مطلوب بر خصوصیات فیزیولوژیکی پس از برداشت و کنترل مناسب رشد میکروبی غلظت 200 میلی گرم در لیتر سولفات آلومینیوم بود.